Βιβλία του Συγγραφέα
Ο Αντώνης Καρπετόπουλος πιστεύει ότι είναι ένας φυσιολογικός άνθρωπος – πράγμα για το οποίο γνωστοί και φίλοι του διαφωνούν. Θεωρεί ότι για όλα του τα προβλήματα φταίει η κακιά η μοίρα αλλά και ότι όταν ήταν μικρός είχε μαγευτεί από τη φράση «μην κάνεις ποτέ σήμερα, ότι μπορείς να αναβάλεις για αύριο»: έκτοτε όλα στη ζωή του τα έκανε καθυστερημένα – ακόμα και κι αυτό το blog θα πρεπε να το έχει κάνει οκτώ τουλάχιστον χρόνια πριν. Δεν έχει πάντως παράπονα από τη ζωή του, ούτε και απωθημένα. Πέρασε ωραία παιδικά χρόνια διαβάζοντας πολλά και σοβαρά (Μπλέκ, Αγόρι, Μarvel Comics κι αργότερα Βαβέλ, Παρά πέντε, πολύ Αλέξανδρο Δουμά και αρκετό Ιούλιο Βέρν πριν τον κερδίσουν τα αστυνομικά), απέκτησε τους σωστούς φίλους κυρίως γιατί του άρεσε να κάνει παρέα με μεγαλύτερους. Μεγαλώνοντας σπούδασε, έζησε πολύ στο εξωτερικό, είδε εκατοντάδες ταινίες κι έγραφε και στο περιοδικό Σινεμά, είχε κάποιες αισθηματικές περιπέτειες που σκόρπισαν γέλιο στους φίλους του – αν όχι και στον ίδιο. Πήγε στρατό κανονικά στα σύνορα και διατήρησε μια καλή σχέση με την οικογένεια του, την οποία αισθάνεται πως διάφορες φορές έφερε σε δύσκολη θέση. Κείμενο με την υπογραφή του πρωτοδημοσιεύτηκε στο Φίλαθλο το 1992. Επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα το 1998, δούλεψε για πολλούς (αφού δυσκολεύεται να πει όχι), και κάποιοι, αν όχι και όλοι, τον πλήρωσαν κι έμειναν και ευχαριστημένοι από τη συνεργασία. Σήμερα πλέον εργάζεται στον Sport Fm (όπου έχει κλείσει εικοσαετία) και στη Sportday. Επαίρεται ότι λίγοι έχουν δει περισσότερο ποδόσφαιρο από τον ίδιο και θεωρεί τον εαυτό του τυχερό γιατί είναι μέλος της γενιάς που απόλαυσε τους μεγαλύτερους σε όλα τα σπορ. Δεν είναι παντρεμένος, αλλά θαυμάζει όσους βρίσκουν το κουράγιο να το κάνουν. Αντίθετα από πολλούς φίλους του δεν πληρώνει διατροφές. Ελπίζει ότι δεν έχει παιδιά. Απειλεί ότι θα γράφει όσο υπάρχουν άνθρωποι που τον διαβάζουν, είτε συμφωνώντας είτε διαφωνώντας.
Προβάλλεται το μοναδικό αποτέλεσμα
